Najjužnije japansko ostrvo Okinawa je bio poprište završne bitke u Drugom svetskom ratu. Pet decenija kasnije, u martu 1995., Okinawa postaje poprištem nove, istorijske, drame. U martu 1995. sportski ronilac je odlutao dalje od uobičajenih sigurnih koordinata južno od ostrva. Kroz bistru pacifičku vodu ugledao je veliki kameni objekat na morskom dnu zarastao u korale. Napravio je nekoliko fotografija kolosalnih kamenih monolita. Sledećeg dana fotografije su se pojavile u najvećim japanskim dnevnim novinama. I… polemika je otpočela; da li je reč o prirodno oblikovanim kamenim blokovima ili rezultat ljudskih ruku?
Prva fotografija podvodnih kamenih objekata južno od japanskog ostrva Okinawe
Sportski ronioci počinju sa pretragama obližnjih ostrva i morskog dna. Istog leta dolazi se do novog, šokantnog otkrića: ogroman kameni luk. Zahvaljujući jakim podvodnim strujama koralji se nisu uspeli uhvatiti na više hiljada godina staru kamenu podlogu. Ovog puta nije bilo sumnje: reč je bila o građevinama nastalim upotrebom alata.
Japanska javnost se uzburkala. Da li se radilo o otkriću koje treba da menja koncept ljudske istorije? Naime, poznato je da u poslednjih 12000 godina nije bilo tektonskih poremećaja većih razmera u okolini japanskih ostrva. Očigledno je, onda, da su kameni blokovi ostaci civilizacije koja je postojala davno pre oficijelnih naučnih tvrdnji.
Fino obrađeni kameni blokovi koji formiraju bočnu stranu piramide sa hramom na vrhu
Pretraga morskog dna se nastavlja. Pre početka jeseni, te 1995. godine, pronađene su još tri lokacije sa podvodnim građevinama, hramovima, trgovima, stepenicama, putevima, stiliziranim likovima morskih životinja…
Pravilno obrađene granitne stene, stepenice, vodeni kanali, putevi…upozoravaju na postojanje razvijene civilizacije pre 12 000 godina
Između 1995. i 2005. godine ukupno je pronađeno još osam novih podvodnih nalazišta na potezu između Japana i Tajvana. Njihove podvodne lokacije variraju: od sedam metara dubine do preko 35 metara. Kameni putevi i raskrsnice povezuju podvodne građevine između malog ostrva Yonaguni i ostrvaca Kerama i Aguni. Njihova razdaljina je oko 500 km!
Da li se na dnu Pacifika nalaze ostaci megapolisa iz doba pre početka “službene” istorije? Ili je reč o međusobno povezanim manjim gradovima?
Da li su međusobno povezane podvodne građevine deo drevnog megapolisa ili niz manjih gradova?
Najveća podvodna struktura koja je dosada otkrivena nalazi se u blizini ostrva Yonaguni na 35 metara dubine. Dugačka je 80 metara, široka 30 metara i visoka oko 15 metara. Nisu pronađeni unutrašnji prolazi ili prostorije. Međutim, očito da nije reč o vojnim utvrdama već verovatno o građevinama ceremonijalnog karaktera.
Podvodna merenja i analize nedvosmisleno dovode do zaključka o veštačkom poreklu podvodnih objekata
Uklesane stepenice i kameni blokovi koji leže jedni na drugima pod pravim uglom, kružne terase i šestaugaoni potporni stubovi, pravilni kameni putevi samo su potvrđivali tezu da je civilizacija koja ih je gradila raspolagala sa vrlo naprednom tehnologijom.
Polukružne terase na pacifičkom dnu su nekada bile mesto okupljanja pripadnika napredne civilizacije
Geoloski dokazi ukazuju na činjenicu da je sa krajem zadnjeg ledenog doba pre 11 500 godina došlo do otapanja velikih količina leda. Na pojedinim mestima Planete nivo mora je porastao za oko 100 metara. To je verovatno bio slučaj sa ovim kopnom u blizini današnje japanske obale. Mnogo veća kopnena masa nego što je to današnji Japan bila je delom napredne čovekove civilizacije.
Mnoge istorijske legende govore o postojanju majke svih civilizacija u Pacifiku pod nazivom Mu (ili, od XIX veka, uvrežen je naziv Lemurija u Zapadnim krugovima). Između Japana, preko Mikronezije i Polinezije do obala Uskršnjih ostrva, prostirala se kopnena površina sastavljena od niza većih ostrva. Ako je ona bila pradomovina čovekova, onda su podvodne kamene građevine oko Yonagunija prvi materijalni dokazi njenog postojanja.
Japanski ronioci na dubini od 35 metara
U tom kontekstu baca se novo svetlo na dosada neobjašnjene pacifičke fenomene kao što su gigantske kamene glave na Uskršnjim ostrvima. Visoke po nekoliko desetina metara i teške desetine tona trebale bi imati pandan i u pronađenim podvodnim gradovima oko Japana.
Podvodna kamena glava, pandan kamenim glavama na Uskršnjim ostrvima, kao dokaz o postojanju civilizacije Mu
I upravo su nova ronjenja tokom 2004. godine dovela do pronalaska jedne od gigantskih ljudskih glava.
Stanovnici gradića Noro na ostrvu Okinawa nazivaju kružne lukove na ulazu u svoje drevno groblje “moai”. Deset hiljada kilometara dalje na Pacifiku, polinežani na Uskršnjem ostrvu, nazivaju istom rečju kamene statue koje vode poreklo od njihovih davnih predaka.
Prema legendama, prvi imperator Japana se zvao Jimmu, a njegovi nasljednici Kamu i Temmu. U severnom Japanu se nalazi sveta reka pod imenom Mu reka. U prevodu na japanskom i na korejskom, “mu” znači ono sto više ne postoji.
Na drugoj strani pacifika, na Havajima, održala se legenda o nestaloj pra-domovini čoveka Mu, odakle je “čovečanstvo posejano širom sveta”. Najstarija pesma na ostrvu Kumulipo govori o velikim poplavama i prirodnim katastrofama koje su uništile svet nekada davno. Praotac stanovnika Havaja se zvao Kuamu i on je preživeo katastrofu.
Veliki broj knjiga poslednjih decenija donosi niz spiritualnih viđenja civilizacije Mu, odnosno Lemurije. Sažeto, reč je o drevnoj civilizaciji koja je egzistirala pre i uporedo sa Atlantidom. Veruje se da se Mu prostirala u južnom Pacifiku, u trokutu između Severne Amerike, Azije i Australije. Na vrhuncu svoje civilizacije stanovnici zemlje Mu su bili vrlo duhovno razvijeni.
Kronološki gledano, Mu je najstarija poznata civilizacija. I spiritualno najrazvijenija. Nikada, ni pre, ni posle, stanovnici jedne zemlje nisu živeli u takvom duhovnom balansu i harmoniji sa prirodom. U poznom periodu, njima se pridružila civilizacija Atlantide. Atlantiđani su bili vise naučno-racionalno nastrojeni, za razliku od umetnički i spiritualno inkliniranih suseda. Veruje se da su obe civilizacije, zbog tehnoloških eksperimenata na Atlantidi, zbrisane sa površine Zemlje.
Stanovnici civilizacije Mu su koristili tehnologije koje ne zagađuju prirodu. Poštovali su zajednicu, individuu i miroljubivu ko-egzistenciju.
Šematski prikaz dosada otkrivenih podvodnih ruševina koji predstavlja vrh ceremonijalnog objekta (hram) koji se nalazi na zidinama (piramide?)
Ova pradomovina čovekova se uzdigla visoko iznad trodimenzionalnih problema preživljavanja i borbe za opstanak u društvu. Do kraja svesna, Mu predstavlja neprevaziđeni vrhunac životne organizacije na površini naše Planete. Otud ne čudi da je interes za nju danas jači nego ikada u proteklih nekoliko hiljada godina.
Lauren O. Thyme je napisala interesantnu knjigu pod nazivom: “Lemurian Way – Remembering Your Essential Nature” (decembar 1999.). Kaže:
“Napisala sam dokumentarnu knjigu, delomično kanalisanu od strane mudraca Lemurije (pradomovine Mu). U detalje se diskutira drevna civilizacija kao i objašnjenje Univerzalnog Zakona i Univerzalne Mudrosti primenjivane u njoj.”
Zbilja, knjiga daje detalje i opise stanovnika, hramova, običaja kod rođenja, zajednica, tipičnog dana itd.
Knjiga daje novo svetlo na drevna i sveta mesta: Kauai, Peru, Mt. Shasta (Kalifornija), Novi Zeland, Bali, Uskršnje Ostrvo na ključnu ulogu delfina.
Aktualiziranje civilizacije Mu je neobično važno i zbog moderne humane dileme: materijalno ili duhovno. Mudrost pradomovine Mu nudi personalnu integraciju: postati u potpunosti human i radijantno spiritualan.
Ovo nam je izazov. I poruka.