SAGOVORNIK: Teozofija i njene doktrine obično se smatraju religijom novog vremena. Da li je ona religija?
TEOZOF: Nije. Teozofija je Božansko znanje ili nauka.
SAGOVORNIK: Koje je pravo značenje tog izraza?
TEOZOF: „Božanska mudrost“, teozofija ili mudrost bogova, kao što je teogonija rodoslov bogova. Riječ teos na grčkom znači bog, jedno od božanskih bića, ali sigurno ne „bog“ u onom smislu u kojem tu riječ svakodnevno koristimo.
Stoga, to nije „mudrost boga“, kao što neku prevode, već božanska mudrost, ona mudrost koju posjeduju bogovi. Termin je star nekoliko hiljada godina.
SAGOVORNIK: Kakvo je porijeklo te riječi?
TEOZOF: Dolazi nam od aleksandrijskih filozofa koji su se zvali ljubitelji istine, filaleteji, od fil, „ljubitelj“ i aleteja, „istina“. Ime teozofija datira od trećeg vijeka naše ere; prvi ga je upotrijebio Amonije Sakas kao i njegovi učenici, koji su osnovali eklektički teozofski sistem.
SAGOVORNIK: Kakav je bio cilj ovog sistema?
TEOZOF: Prije svega da prenese određene, uzvišene moralne istine svojim učenicima i svima onima koji su „ljubitelji istine“. Otuda je nastao moto Teozofskog društva: „Nema religije iznad istine.“ Glavni cilj osnivača eklektičke teozofske škole bio je takođe jedan od tri cilja modernih nasljednika, Teozofskog društva, a to je: pomiriti sve religije, sekte i narode u jedinstven zajednički sistem etike, koja se zasniva na vječnim istinama.
SAGOVORNIK: Koji dokaz imate da sve ovo nije nemogući san kao i da se sve svjetske religije zasnivaju na jednoj istini?
TEOZOF: Njihovo uporedno proučavanje i analiza. „Mudrost – Religija“ postoji još od davnina. Istovjetnost primitivnih religioznih filozofija dokazuje se činjenicom da su inicirani podučavani identičnim doktrinama u MISTERIJAMA, instituciji koja je bila univerzalna. „Svi stari obredi pokazuju da je jedinstvena teozofija bila prisutna i prije njih. Ključ koji otvara jednom mora da otvori i svaki sljedeći put – u protivnom nije pravi ključ.“
