Šesta i sedma Mojsijeva knjiga je magični tekst iz 18. ili 19. veka koji je navodno napisao Mojsije, a prenosio se kao skrivene (ili izgubljene) knjige hebrejske Biblije. Samoopisan kao “čudesna umeća starih Hebreja, preuzet iz mozaičkih knjiga Kabale i Talmuda,” zapravo je grimorij, ili tekst magijskih bajalica i pečata, koji čitaoca namerava uputiti u čarolije koje se koriste za stvoriti neka od čuda opisanih u Bibliji, kao i dati druge oblike sreće i dobrog zdravlja. Delo sadrži poznata talmudska magična imena, reči i ideograme, neke napisane na hebrejskom, a neke slovima latinične abecede. Sadrži “Pečate” ili magične crteže popraćene uputstvima namenjenim pomoći korisniku u obavljanju raznih zadataka, od kontrole vremena ili ljudi do kontaktiranja mrtvih ili biblijskih verskih osoba. Kopije se povezuju s nemačkim pamfletima iz 18. veka, ali štampanje iz 1849., potpomognuto pojavom popularnog tiska u 19. veku, proširilo je tekst kroz Nemačku i Severnu Evropu do nemačkih Amerikanaca i na kraju pomoglo popularizaciji tekstova među Afroamerikancima u Sedinjenim Državavama, Karibima i anglofonoj Zapadnoj Africi. Uticao je na evropski okultni spiritualizam, kao i na afroameričku hoodoo narodnu magiju i magijsko-duhovne prakse na Karibima i zapadnoj Africi. Stariji magijski tekst, grčki papirus iz četvrtog veka pod naslovom Osma knjiga Mojsijeva inače nije povezan sa Šestom i Sedmom Knjige, pronađena je u Tebi u 19. veku i objavljena kao deo grčkih magičnih papirusa.
Istorija
Nije utvrđena prva verzija ovog dela, ali su se rane verzije počele pojavljivati kao jeftini pamfleti u Nemačkoj u 18. veku. Čini se da elementi “Sedme knjige”, kao što su “Sedam Adamovih semifora” i “Sedam Mojsijevih semifora”, potiču iz sedme knjige ranijih evropskih kopija Sefer Raziel HaMalakha. Delo je postalo poznato kada ga je 1849. godine u Stuttgartu antikvar Johann Scheible objavio kao 6. svezak Das Klostera. Istoričar Owen Davies traga za kopijama dela iz 18. veka u Nemačkoj. Nakon što je tamo kružilo, delo je popularizovano u Sedinjenim Državama prvo u zajednicama Nizozemaca u Pennsylvaniji.
Anglogermanska američka ruralna narodna magija
Početkom 19. veka evropski ili evropsko-američki grimoari bili su popularni među imigrantima iu ruralnim zajednicama u kojima su preživele narodne tradicije Evrope, isprepletene s evropskim religijskim misticizmom. Jedan od najranijih američkih grimoara je Pow-Wows Johna Georgea Hohmana ili Davno izgubljeni prijatelj, zbirka magičnih čarolija izvorno objavljena 1820. za nizozemske spiritualiste iz Pennsylvanije poznate kao “hexmeisters”. Dok su se verzije Šeste i Sedme knjige verovatno prenosile nemačkim useljeničkim zajednicama s kraja 18. veka, primerak iz Leipziga iz 1849. krenuo je na štampanje u New Yorku, na nemačkom, 1865. i engleski prevod 1880. Porast jeftinih mekih publikacija u 19. veku, poput onih čikaškog okultnog izdavača L. W. de Laurencea, pomogao je delu da stekne popularnost izvan nemačkih zajednica . Njegova istaknutost kao izvor popularnih ruralnih čarolija “narodne magije” Pennsylvania i Appalachiana zabeležena je još sredinom 20. veka.
Afroamerička narodna magija i duhovnost
Procvat jeftinog izdavaštva i zanimanje za spiritualizam pomogli su delu da stekne popularnost među afroameričkim stanovništvom Sedinjenih Država a odatle i u anglofonskim delovima Kariba. Od 1936. do 1972., folklorist Harry Middleton Hyatt intervijusisao je 1600 afroameričkih kršćanskih lečnika i kućnih praktičara hoodooa, a mnogi od njih spomenuli su korišćenje ove knjige i drugih grimoara tog doba s pečatom, poput Solomonovog ključa.
Izvor: hrwiki